Witajcie drodzy. 

Dzisiaj w moim poście chciałabym poruszyć temat dotyczący wsparcia dzieci i młodzieży.

Materiał przygotowałam w oparciu o wskazówki  Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Dr. hab. Med. Krystyna Księżopolska-Orłowska Konsultant Krajowy w dziedzinie rehabilitacja medyczna

Wszystkie porady zawarte w materiale są bardzo praktyczne i dzięki tym ciekawym sugestiom terapeuta może w swojej pracy odpowiednio i sukcesywnie wdrażać odpowiednie mechanizmy tak , aby pomóc dzieciom i młodzieży odzyskiwać sprawność, poczucie wartości, motywację do działania oraz powrót do zdrowia.

Jednak na pierwszej linii pomocy dzieciom w odpowiednim rozwoju  niewątpliwie odgrywają rodzice oraz najbliższa rodzina, a w dalszej kolejności przyjaciele w ramach wsparcia jak i również terapeuci.

Na rodzicach spoczywa główna odpowiedzialność, aby zauważyć lub dostrzec wszelkie niepokojące zachowania ze strony dziecka.

Dzieci to wspaniałe istoty.

 Dzięki dzieciom świat jest piękniejszy. Miło jest obserwować, kiedy dzieci bawią się beztrosko , są zadowolone i szczęśliwe. 

Widząc uśmiech na twarzy dzieci rodzice czują satysfakcję i dumę.

Satysfakcję z tego, że dziecko jest szczęśliwe , a dumę z tego, że ciężka i trudna praca przynosi rezultaty i dobry rozwój dziecka.

Wychowałam trójkę wspaniałych dzieci. Rozumiem bardzo dobrze rodziców , a szczególnie to, jak ciężko jest czasami prowadzić przez życie  dorastające dzieci, a w późniejszym okresie młodzież, aż do okresu w którym  młody człowiek staje się nastolatkiem i osiąga pełnoletność.

Kiedy dziecko jest w pełni zdrowe, rodzice głównie skupiają się przeważnie na jego wychowaniu tak, aby proces kształcenia dziecka , określał zasady i normy , aby dziecko w przyszłości było kulturalnym , mądrym szanujący innych ludzi człowiekiem. 

Można śmiało napisać , że rodzice , którzy wychowują zdrowe dziecko  poświęcają swój czas i wysiłek i nie jest to tylko zwykły obowiązek rodzicielski , ale również przyjemny i miły czas pełnej satysfakcji , radości i wspólnych zabaw.

Różnica w procesie wychowawczym pomiędzy zdrowym dzieckiem, a chorym jest dość zauważalna przez wiele osób opiekujących się  niepełnosprawnym dzieckiem, kiedy sytuacja wymaga większego nakładu czasu , leczenia, terapii w zależności od stopnia niepełnosprawności, wyzwań, środków finansowych i wielu, wielu innych problemów czasem nawet problemów o podłożu emocjonalnym.

Sytuacja bardziej się  komplikuje , kiedy dziecko jest chore i potrzeba koncentracji nie tylko w procesie edukacji , ale również w trosce o zdrowie dziecka i inne elementy pomocy bez których dziecko nie mogłoby prawidłowo się rozwijać.

Mój synek w wieku 2 lat ciężko zachorował.

Dostrzegałam już wcześniej, że dzieje się coś niedobrego z jego zdrowiem, ale jak każda matka nie dopuszczałam do siebie złych myśli. Podjęłam leczenie dziecka w oparciu o wskazówki lekarza rodzinnego.  

Mimo jednak moich starań o jego dobre zdrowie synek musiał przejść leczenie w oparciu o ścisłą kontrolę szpitalną.

Po dwóch latach leczenia ordynator szpitala  w którym leczyłam dziecko orzekł brak poprawy i wyznaczył datę operacji dziecka.

Każdy rodzic , który zderzył się z brutalną rzeczywistością leczenia dziecka, stresu związanego z ciągłymi wizytami w szpitalu, operację, a w fazie ostatecznej rehabilitację dobrze rozumie ile wysiłku  muszą podjąć rodzice , aby wspierać dziecko.

Śmiało mogę napisać , że rodzice niezależnie od tego czy pielęgnują zdrowe dziecko , czy niepełnosprawne zasługują na

– ” pełną wdzięczność i szczególne wsparcie ze strony przyjaciół , znajomych oraz społeczeństwa ”.

Tacy dzielni rodzice potrzebują wsparcia , zrozumienia i ludzkiej dobroci.

Każdy z nas kiedyś był dzieckiem i gdyby nie rodzice oraz ich spory wysiłek / wkład w proces wychowania wówczas trudno byłoby  przejawiać odpowiednie wzorce, które są tak ważne w dorosłym życiu.

Dzieci , którym nie było dane wychowywać się w oparciu o miłość bliskich, często bywają zagubione szukają różnych wskazówek i mogą zmagać się z uczuciem smutku oraz przygnębienia.

Rodzice mają istotny wpływ na kształtowanie osobowości dziecka na jego poznanie sensu istnienia oraz dokonywanie osobistych wyborów w okresie dorastania o zdobyte doświadczenie.  

Okres przedszkolny i wczesnoszkolny charakteryzuje znaczna aktywność ruchowa.

Poprzez różne zabawy w gronie rówieśników dziecko rozwija się i zdobywa wiedzę oraz umiejętności .

Jest to wspaniały czas rozwoju w którym dziecko może uczyć się twórczości, a tym samym działać bardziej samodzielnie.

W tym poście chciałabym skupić uwagę na tym czym jest Choreoterapia i w jaki sposób rodzice mogą pomagać swoim pociechom.

Choreoterapia obejmuje głownie taniec, wszelkie ćwiczenia muzyczno-ruchowe i improwizacje ruchowe przy muzyce.

Jest to wspaniały sposób , aby dziecko czuło się rozluźnione i w pełni zrelaksowane , dzięki tej formie zabawy dziecko pozna schemat funkcjonowania w rytmie muzyki swojego ciała.

Taniec wspaniale zwiększa fizyczną i psychiczną integrację jednostki.

Dzieci , które borykają się z notorycznym smutkiem, przygnębieniem, depresją lub problemem o podłożu zdrowotnym podczas muzyki odblokowują się na świat, widzą go w innych barwach, czerpią z niego więcej radości i poczucia spełnienia.

Terapeuta podczas pracy z dziećmi często stosuje  elementy tańca tzw. ruch i rytm, który staje się wspaniałą drogą do uzyskania przez dziecko harmonii ciała i umysłu, poznania siebie i swoich emocji, a także tak bardzo ważnego elementu jakim jest porozumienie z innymi ludźmi.

Szczególne znaczenie ma rytm, który jest znanym sposobem ułatwiania ruchów w niektórych stanach chorobowych.

Zajęcia taneczne poprawiają płynność i grację ruchów, zarówno prostych, jak i skomplikowanych.

Można wyróżnić w zakresie tańca dwa ciekawe sposoby;

1. Taniec tradycyjny ; podczas których stosuje się podstawowe figury i kroki. Ten rodzaj tańca pomaga dzieciom  w utrzymaniu poprawnej sylwetki ciała jak również utrzymania równowagi.
2. Taniec nowoczesny ; poprawia zakres ruchomości kręgosłupa oraz w stawach kończyn.

Najbardziej wzruszającym momentem dla mnie jest to, kiedy dostrzegam ogromną radość oraz wyraźną poprawę samopoczucia wśród  dzieci , które mają różny stopień niepełnosprawności .

Widziałeś dzieci które wspaniale i z radością  wykonują taniec na wózkach inwalidzkich ?

Naprawdę wzruszający widok , który uświadamia jednoznacznie, że niepełnosprawność nie musi być końcem wszystkiego.

Dzieci w choreoterapii, które tańczą będąc na wózkach inwalidzkich przełamały stereotypy na temat niepełnosprawności.

Pokazały swoja postawą , że można być szczęśliwym dzieckiem i w taki sam sposób korzystać z życia jak dzieci zdrowe.

Oczywiście należy podkreślić , że taniec na wózkach wymaga uprzedniego opanowania tzw. jazdy aktywnej na wózku.

Taniec z wykorzystaniem wózka inwalidzkiego , oprócz ogólnych walorów choreoterapii , ma duże znaczenie integracyjne oraz psychoterapeutyczne.

Dla kogo drodzy przeznaczona jest terapia tańcem.

Praktycznie każdy człowiek może korzystać z tej wspanialej terapii, która na pewno doda sił, energii, rozluźni oraz wzmocni.

Jednak szczególnie zalecana jest m.in. dla chorych z zaburzeniami emocjonalnymi, u pacjentów z depresją, nerwicą, schizofrenią,  a nawet lekarze zalecają dla osób z zaburzeniami odżywiania.

Oczywiście , jeśli rodzice obawiają się lub nie za bardzo potrafią wdrożyć w/w metodę tańca w ramach terapii swojego dziecka, jak najbardziej zalecam konsultację w tym zakresie z odpowiednim specjalistą lekarzem lub terapeutą.

Terapeuta na bazie swojego doświadczenia dobierze odpowiednią metodę terapii , które w zależności od potrzeb może działać uspokajająco lub pobudzająco na dziecko.

Jeśli potrzebujesz wsparcia w tym zakresie oczywiście chętnie służymy naszą pomocą oraz doświadczeniem po postu napisz do nas ; zdrowoikolorowoprady@gmail.com

Wkrótce drodzy pojawią się kolejne informacje na temat pomocy dzieciom i młodzieży w zakresie innego rodzaju wsparcia. Zatem bądź na bieżąco.

Pozdrawiam serdecznie.