Zaakceptować siebie i swoje życie, to tak jakby dać sobie szansę na nowy początek.
Kiedyś, kiedy byłam jeszcze młodą osobą bałam się jakichkolwiek zmian.
Obawa przed tym czego nie można do końca przewidzieć, czasami słuszna i uzasadniona obawa przed niewiadomą.
Jednak w pewnym momencie życia na bazie doświadczeń człowiek przestaje się bać, ponieważ ten kto nie próbuje nigdy nie dowie się czy warto było.
Przykre wydarzenia w życiu uczą, a dziwne sytuacje szkolą, aby odpowiednio i mądrze reagować.
Ból sprawia, że człowiek podejmuje walkę, walkę o zdrowie, uśmiech i nie raz nawet walkę o własne życie.
Radość pozwala odczuwać szczęście i doceniać każdą piękną chwilę.
Smutek zaś uzmysławia, że oprócz pięknych chwil i radości może pojawić się moment zwątpienia oraz brak wiary w siebie.
Wszystkie w/w czynniki są naturalnym procesem życia, a tylko odpowiednia reakcja może pomóc, aby ujrzeć promyk światła pośród ciemnych chmur. Spojrzeć głębiej tak od serca, to rozświetlić ciało i umysł spokojem, ulgą i miłością do siebie.
Jak zatem ważna jest praca nad rozwojem własnej osobowości z wiekiem ?
Pozwól drogi czytelniku, że wyjaśnię to szerzej poniżej.
Zmian warto dokonywać na każdym etapie naszego życia, ponieważ przynoszą nie tylko wewnętrzną satysfakcję ale motywują do działania.
Dzięki nieustannemu rozwojowi otwieramy się na nowe wyzwania, poznajemy własne granice, aby później dalej je przekraczać zgodnie z własnym sumieniem.
Im więcej zmian zachodzi, tym łatwiej przystosować się do nowych warunków.
Zmiana to sposób wyrażania emocji bez obaw.
Człowiek uśmiecha się do świata lub smuci. Rozumie co raz lepiej, że czas i okoliczności w danym momencie są właśnie takie, jednak w wyrozumiały sposób traktuje siebie samego, dostrzegając w sobie walory piękna.
Jeśli sami nie zadbamy o siebie i o własne emocje to nikt tego nie zrobi za nas.
Lepiej się wypłakać niż generować poczucie bólu i zaprzeczać.
Przepracować emocje i doświadczenia, to zrozumieć, że czasami nie ma się wpływu na pewne sytuacje.
Lepiej pozwolić uczuciom, które blokują odejść w dal wyciszyć się, aby nauczyć się iść dalej do przodu.
Nauczyłam się drodzy na bazie doświadczeń akceptować to co przynosi życie.
Jednocześnie nauczyłam się, że prawdziwe życie to nie tylko relaks, zabawa i nieustanne szczęście.
Jest czas radości, ale i bywa czas smutku.
Czas, który nieubłaganie przemija, a każdy miniony rok uświadamia, że wszystko na tym świecie ma swój określony czas.
Choć życie w przyrodzie regularnie się odnawia, to życie ludzkie na pewnym etapie niestety dobiega końca i nic nie jest w stanie tego procesu zatrzymać.
Nadchodzi wówczas moment, który określam jako : – proces oczekiwania na najgorsze tzn: – śmierć.
W przeciwieństwie do człowieka, który umiera, przyroda odnawia się i stale jest aktywna w zależności od pory roku.
Przyroda stopniowo gaśnie z końcem lata, aby ponownie się obudzić, lecz już w nowej formie i przyodziać w piękne barwy z oszałamiającym powiewem świeżości.
W przyrodzie obserwujemy proces ciągłego krążenia związków i pierwiastków chemicznych pomiędzy poszczególnymi elementami środowiska, między organizmami żywymi i ich siedliskiem.
Tak jak w przyrodzie nieustannie dokonują się zmiany, tak na przestrzeni lat zmienia się natężenie poszczególnych cech osobowości człowieka.
Co prawda ogólna struktura osobowości pozostaje bez zmian, jednak jak wynika z badań opublikowanych przez „ Journal of Personality and Social Psychology”
Ostatnie badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Edynburgu w Szkocji sugerują, że cechy osobowości zmieniają się od naszych młodzieńczych lat, poprzez wiek dojrzały, aż do starości.
„ Im dłuższy czas mija między kolejnymi punktami oceny osobowości, tym większe widać różnice w charakterze” – napisali autorzy badania, Matthew Harris i jego współpracownicy.
Jakie badanie zatem przeprowadzili pozwól, że wyjaśnię.
Naukowcy skupiali się na uczestnikach od dzieciństwa do wieku średniego lub od wieku średniego do podeszłego.
Analiza pokazała, że po dłuższym okresie czasu osobowość ludzka zostaje niestety zakłócona.
Badania rozpoczęto w 1950 roku.
Grupa naukowców poprosiła wówczas nauczycieli, aby ocenili osobowość ponad 1 200 szkockich 14-latków.
Pedagodzy skupili się na sześciu cechach nastolatków: pewności siebie, wytrwałości, stabilności nastrojów, sumienności, oryginalności i chęci do konkurowania.
Natomiast sześćdziesiąt lat później Harris i jego współpracownicy zaprosili do badania ponad 630 osób, które były oceniane w 1950 roku.
W sumie 174 uczestników (w tym 92 kobiety) w wieku 77 lat zgodziło się poddać nowej serii testów.
Ponownie ocenili oni cechy, które wyszczególnili nauczyciele w pierwszym etapie badania.
Dodatkowo w ocenie zmian poprosili również bliskich i znajomych w ramach ich spostrzeżeń.
Następnie zostały wypełnione testy inteligencji i wszelkich zmian z upływem lat.
Okazało się, że oceny charakterów osób w wieku 14 i 77 lat były zupełnie odmienne.
Ten fakt badań może w jakieś mierze wskazywać, że na przestrzeni lat osobowość ludzi znacząco się zmienia.
Wraz z upływem lat ludzki organizm ulega zmianom.
Komórki, tkanki i narządy człowieka nie tylko spowalniają proces odbudowy, ale wraz z wiekiem posiadają co raz mniejszą zdolność do podziału i namnażania się oraz regeneracji.
Każdy człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że z wiekiem zmienia się nie tylko twarz po której dostrzegamy upływający czas, ale również sylwetka.
Metabolizm zwalnia, dlatego co raz trudniej jest utrzymać dawną figurę.
Zmniejsza się również produkcja kolagenu, przez co ciało traci jędrność.
Spada ilość tkanki mięśniowej i nie tylko tkanki.
Praktycznie zmienia się wszystko w mniejszym lub większym stopniu w zależności od aktywności człowieka i jego sposobu eliminowania z życia wszystkich tych czynników, które mogą mieć wpływ na obniżenie odporności oraz brak regeneracji.
Zaniedbania w zakresie zdrowia nazwałam określeniem typu:- szorstkie traktowanie siebie.
Jednak pozwól, że wyjaśnię Tobie drogi czytelniku, co mam na myśli używając pojęcia: – szorstkie traktowanie siebie.
Tak dużo osób próbuje zatrzymać proces starości na różne sposoby.
Jednak w przypływie zbyt intensywnej walki o wygląd swojego ciała, często zapomina się o tym lub nawet nie przywiązuje zbytniej uwagi, że podczas starzenia człowieka mózg również starzeje się i z czasem niestety zmniejsza swoją objętość.
Mózg ludzki podobnie jak zmiany zachodzące w ludzkim organizmie, niestety starzeje się.
Proces ten właściwe rozpoczyna się mniej więcej w przedziale; 35 roku życia, a z upływem lat może niestety przyspieszyć.
Nie tylko zmniejsza się objętość mózgu ale osłabiają się również różne jego funkcje.
Zatem skoro mózg ulega zmianom z wiekiem zapytam się Tobie drogi czytelniku, jak bardzo przykładasz uwagę do tego żeby dbać o regularne ćwiczenia podnoszące jakość nie tylko Twojego zdrowia ale również myślenia ?
Ćwiczenia w celu pobudzenia efektywności i zdolności, która koncentruje się na kreatywności właśnie dla mózgu.
Dbać o rozwój osobowości z wiekiem i dokonywanie efektywnych zmian o których wspomniałam na samym początku, to odkrywanie czegoś więcej niż tylko oglądanie programów w telewizji.
Zauważyłam istotną korelację na co dzień w pracy z seniorami, którzy regularnie rozwiązywali krzyżówki i czytali książki oraz prowadzili zdrowy i aktywny tryb życia spędzając aktywnie chodziaż 15 minut dziennie na świeżym powietrzu na spacerze, a seniorami, którzy nie robili nic, jak tylko jedli i oglądali telewizję.
Ten drugi etap to w pewnym sensie bierność, nie zbyt zdrowa bierność zgodnie z wyborem jednostki świadoma lub nieświadoma, ponieważ nikogo nie można do niczego zmuszać, zwłaszcza do efektywnej aktywności.
Taką bierność w moim odczuciu określam właśnie mianem: – „ szorstkiego traktowania siebie”.
Kiedyś, kiedy jeszcze byłam na etapie nauki i nie miałam praktycznego doświadczenia w pracy
ze starszymi osobami byłam przekonana, że starsi ludzie szczególnie bardzo dbają o swoje zdrowie i dokładają wszelkich starań, aby dbać również o dobre samopoczucie.
Niektórzy bardzo przywiązują do tego wagę, jednak w praktyce i z osobistych obserwacji zauważyłam, że niestety nie każda starsza osoba przykłada uwagę, aby dbać o rozwój osobowości z wiekiem, a tym samym rozszerzać struktury poznawcze i ćwiczyć mózg. To smutne, ale tak niestety bywa.
Czy zatem jest to w pewnym sensie lenistwo ?, czy może brak inicjatywy lub może motywacji.
Nadchodząca starość to nie choroba, tylko proces. Niektórzy niestety za bardzo rozczulają się nad sobą i właśnie może jest to jeden z wielu powodów braku odpowiedniej aktywności.
Znam ludzi, którzy będąc chorym na przykład na raka starają się być nadal aktywni intelektualnie i dokładają wszelkich starań, aby do samego końca działać na miarę oczywiście swoich możliwości.
Oczywiście nie jest łatwo, ponieważ sama wiem po sobie, że kiedy cierpi ciało z powodu choroby itp. choć siły i motywacja jest wielka, jednak słabość obolałego ciała wygrywa ;
– ból staje się silniejszy niż dobre chęci zadbania o energię intelektualną.
Wówczas najlepiej jest, kiedy człowiek odpocznie i poczeka na dobry moment.
Wiem coś o tym drodzy i kiedy odczuwam ból, przerywam zadania, aby przez pewną chwilkę się zregenerować i odpocząć.
Ciężko jest również koncentrować się w trakcie różnego rodzaju trudności co nie znaczy, że niemożliwe do wykonania.
Kiedy nie mogę spać w nocy z powodu bólu, piszę lub czytam i nawet, jeśli jest to niewielka ilość czasu np. 15- 20 minut uważam, że i tak efektywnie wykorzystana.
Współczuję cierpiącym ludziom i w pewnym sensie rozumiem ich.
Jednak ciężko zrozumieć mi ludzi, którzy nie walczą o siebie i o swoje dobre samopoczucie traktując siebie zbyt szorstko.
Często nastawienie człowieka potrafi przedłużyć życie i zdobyć kilka lat więcej, ponieważ nie traktował siebie zbyt szorstko.
Nie wszyscy jednak cierpią na śmiertelną chorobę, prawda.
Dlatego tak trudno mi wytłumaczyć staruszków leniuszków, którzy ubolewają nad sobą z racji swojego wieku.
Dobrze, że według naukowców mózg regeneruje się w każdym wieku, tak więc zdrowe osoby powyżej 70 roku życia mają tyle samo nowych komórek nerwowych w części mózgowej związanej z pamięcią co nastolatki czy młodzi dorośli i myślę, że to jedna z dobrych wiadomości, choć niestety nie dla wszystkich.
Zaobserwowano, że po 40 roku życia, jak wspomniałam wcześniej mózg zaczyna się niestety zmniejszać i jest to naturalny proces starzenia.
Zatem traktowanie siebie szorstko poprzez wyraźne zaniedbania w związku z brakiem dbania o zdrowie oraz dobrą kondycje może zakończyć się poważną chorobą.
W przedziale 60 lat i więcej cechy osobowości danej osoby mogą ulec całkowitej zmianie, ale nie zawsze muszą.
Wszystko to jest kwestią indywidualną.
Wraz z wiekiem zmieniają się nie tylko nasze komórki, ale też sposób myślenia, zachowania i komunikacji.
Pozwólcie drodzy ze poniżej wymienię czynniki, które według lekarzy wpływają na szybszą degenerację mózgu.
Jednym z wielu czynników to niewłaściwa dieta i brak odpowiedniej ilości snu, są to najczęstsze przyczyny zachorowań i pogorszenia stanu zdrowia, a także – kondycji mózgu tzn. koncentracji, pamięci oraz stanu psychicznego.
Badania potwierdzają, że nadmierna ilość węglowodanów pogarsza i obniża koncentrację, zwiększa ryzyko depresji. Podobne działanie wykazują tłuszcze nasycone, które można znaleźć np. w słodkich przekąskach, tłustych sosach itp.
Jednak czy wiedziałeś drogi czytelniku, że niekończące przewijanie też może zaburzyć poprawne działanie mózgu.
Czym jest niekończące przewijanie pozwól, że wyjaśnię.
Jest nim nasza cudowna technologia od której aktualnie nie może oderwać się niestety wielu młodych ludzi i nie tylko, dotyczy to również osób starszych, czyli ujmę bardziej prosto uzależniająca technologia tj.
– telefon , telewizor, komputer.
Niekończące przewijanie może rozregulować układ nerwowy, a także może spowodować objawy dziwnych zachować o podłożu psychicznym, także depresję lub lęk.
Objawy przewijania obejmują niemożność oderwania się od telefonu, czy ignorowania higieny osobistej z powodu nadmiernego korzystania z technologii.
Może trudno w to uwierzyć, ale spotkałam się z tym w mojej pracy i niestety jest to przykra prawda. Bardzo poważny i uzależniający nawyk, gdzie często osoba nim dotknięta nawet tego nie zauważa.
Podobnie jest z chorobą otępienia tj. demencja o której jakiś czas temu pisałam w ostatnim materiale pt; „DEMENCJA ”
Zapraszam do przeczytania, jeśli ktoś z Państwa nie miał jeszcze takiej możliwości.
Pierwszymi sygnałami mogą być drobne zmiany w zakresie sprawności intelektualnej, zmiany funkcjonowania, zmiany zachowań i zaburzenia pamięci.
Demencja starcza to schorzenie w którego przebiegu dochodzi do rozmaitych zmian zwyrodnieniowych, degeneracyjnych oraz zanikowych różnych tkanek mózgu.
Warto mieć świadomość, że pod pojęciem – demencja, kryje się tak naprawdę wiele różnych jednostek chorobowych.
Zaliczyć można; – Alzheimer, choroba Picka , czy Parkinson.
Różnią się one m.in. rodzajem zmian degeneracyjnych, do których dochodzi w tkankach mózgu, oraz ich umiejscowieniem.
Ponieważ już wyjaśniałam szerzej w moim artykule czym jest demencja, pozwólcie więc, że nie będę aktualnie rozpisywać się za bardzo tutaj.
Jednak z dobrych wiadomość to fakt, że neurobiolodzy na podstawie przeprowadzonych obserwacji udowodnili, że wykonywanie poziomych mikroruchów gałką oczną pomaga regulować pracę mózgu i go resetować.
To właśnie dlatego czynności takie jak jazda na rowerze, podczas której nieświadomie non stop skanujemy zmieniającą się wokół przestrzeń, są niezwykle relaksujące.
Praktyczne również sposoby na poprawę funkcji poznawczych to :
– regularne ćwiczenia, stymulowanie mózgu poprzez czynności takie jak np. czytanie.
Efektywne jest również słuchanie muzyki. Właśnie najbardziej to ćwiczenie uwielbiają moi podopieczni i ja osobiście również.
Muzyka pomaga wyciszyć się ale i również odreagować.
Zauważyłam poprawę reakcji u moich podopiecznych na różne bodźce, radość i poprawę samopoczucia oraz wyraźną chęć do życia.
Niektórzy chętnie lubią rozwiązywać krzyżówki, malować, czy tworzyć plan zadań, które chętnie realizują następnego dnia.
Wszystkie te czynniki wspaniale poszerzają zdolność intelektualną.
Pozwalają również ulepszać osobowość z wiekiem.
Zamiast być zgnuśniałym i użalającym się nas sobą staruszkiem, osoby z chęcią ulepszania swoich umiejętności mogą odnaleźć radość, szczęście i wewnętrzną satysfakcję.
Kolejnym czynnikiem w dbaniu o siebie i o swoje zdrowie to zrównoważona dieta.
Może trudno w to uwierzyć, ale kawa, która zawiera kofeinę również bywa pomocna, ponieważ
pobudza do działania. Niweluje zmęczenie i znużenie oraz poprawia zdolność zapamiętywania
nowych informacji.
Jeśli jednak ktoś nie za bardzo może pić kawę z różnych powodów można zastosować napar:- yerba mate lub zieloną herbatkę.
Podobnie jak małe dziecko, które nabywa umiejętności, podobnie starzejący się człowiek musi dbać stale o rozwój osobowości z wiekiem.
Kiedy mózg nie jest aktywny i nie pobudza się go do poprawy aktywności innymi słowami, kiedy człowiek przestaje się uczyć, wówczas następuje proces zanikania.
Co to oznacza ?
Z czasem zdolności poznawcze zaczynają słabnąć, a myślenie i pamięć staną się trudniejsze z każdym rokiem lub nawet miesiącem w zależności od stopnia zaawansowania.
Dlatego trzeba zbudować rezerwę.
Zatem jak to zrobić ?
Należy podjąć nową aktywność, która zmusza do myślenia i nauki oraz wymaga ciągłej praktyki.
Podobnie jak w przypadku dzieci, które uczą się nowych rzeczy, ćwicząc swoje władze poznawcze, a praktykując je utrwalają.
Według lekarzy taki proces uczenia i praktyki w zapamiętywaniu i powtarzaniu, jest najlepszym sposobem utrzymania mózgu w zdrowiu.
Można skorzystać również z innych technik np.
– medytacja
– joga
– masaż
Podane techniki drodzy mogą pomóc w obniżeniu poziomu napięcia i uspokojeniu umysłu.
W efekcie nabierze się zasobów do tego, aby przyjrzeć się swoim emocjom z innej perspektywy.
Kolejnym bardzo dobrym bodźcem, aby zwiększyć dotlenienie mózgu oraz pobudzić jego aktywność są regularne ćwiczenia.
Aktywność fizyczna sprzyja rozwojowi nowych neuronów i zwiększa ogólną plastyczność mózgu.
Okazuje się, że regularna medytacja może zwiększyć ilość istoty szarej i promową neuroplastyczność.
Jednak wystawianie się na wszelkie nowe doświadczenia również może być pomocne, aby stymulować plastyczność mózgu.
Zdrowie drodzy to nie tylko całkowity brak choroby, czy kalectwa, ale także stan pełnego, fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu.
Dbaj zatem o rozwój osobowości z wiekiem, a będzie Ci się dobrze działo pod każdym względem.
Autor
Katarzyna Fabczak